Οι παθήσεις των αρθρώσεων είναι μια από τις πιο συχνές εκδηλώσεις διαταραχών του μυοσκελετικού συστήματος. Αναπτύσσονται παρουσία φλεγμονωδών, εκφυλιστικών-δυστροφικών, μολυσματικών διεργασιών στο σώμα, καθώς και ως αποτέλεσμα τραύματος και συγγενών ανωμαλιών.
Οι γιατροί διακρίνουν δεκάδες διαφορετικές παθήσεις των αρθρώσεων που έχουν αρκετά παρόμοια συμπτώματα (πόνος, τσούξιμο, περιορισμός κίνησης). Αυτό περιπλέκει τη διάγνωση και παρεμποδίζει την έγκαιρη θεραπεία. Επομένως, σε αυτό το άρθρο, οι ειδικοί θα σας πουν για τις εκδηλώσεις και τα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά των πιο κοινών αρθρικών παθολογιών.
Χαρακτηριστικά των αρθρώσεων και τα αίτια των ασθενειών τους
Άρθρωση είναι οποιαδήποτε σύνδεση δύο ή περισσότερων οστών. Υπάρχουν 38 ζεύγη αρθρώσεων στο ανθρώπινο σώμα (συνολικά 76 αρθρώσεις). Παρέχουν κινητικότητα και ευελιξία στο σώμα μας. Η κίνηση είναι μια ζωτική λειτουργία και αν η ασθένεια την περιορίζει, τότε μειώνεται η ποιότητα και η διάρκεια ζωής.
Κάθε άρθρωση έχει αρθρικές επιφάνειες - αυτές είναι οι επιφάνειες των οστών που εισέρχονται σε αυτήν, καλυμμένες με έναν ειδικό, υαλώδη χόνδρο. Είναι πυκνό, ελαστικό και είναι απαραίτητο για την προστασία των οστών από την τριβή κατά την κίνηση. Εξασφαλίζει επίσης την τέλεια αντιστοιχία μεταξύ τους. Είναι η φθορά του χόνδρου που γίνεται συχνή αιτία πόνου, τσακίσματος, δυσκαμψίας και άλλων σημείων της νόσου στις αρθρώσεις.
Οι αρθρώσεις χαρακτηρίζονται από πολύπλοκη δομή. Επιφάνειες αρθρώσεων, κάψουλα, σχισμή, αρθρικό υμένα, περιαρθρικοί μύες και σύνδεσμοι - όλες αυτές οι δομές παρέχουν κινητικές και υποστηρικτικές λειτουργίες της άρθρωσης. Η βλάβη τους μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη της νόσου.
Αιτίες ασθενειών
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν λανθασμένα ότι μόνο οι ηλικιωμένοι υποφέρουν από ασθένειες των αρθρώσεων, λόγω αλλαγών που σχετίζονται με την ηλικία και αδυναμίας του σώματος. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα!
Οι ασθένειες των αρθρώσεων μπορεί να αναπτυχθούν ως αποτέλεσμα:
- τραυματισμοί;
- υπερβολικό βάρος;
- σωματική δραστηριότητα;
- ακατάλληλη στάση?
- πλατυποδία;
- κληρονομική προδιάθεση;
- τρόφιμα με ανεπαρκή περιεκτικότητα σε μικροθρεπτικά συστατικά·
- ασθένειες των εσωτερικών οργάνων?
- μεταβολικές διαταραχές?
- μεταβιβασθείσες πράξεις·
- λοιμώξεις.
Άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, ακόμη και άτομα με σχετικά καλή υγεία (για παράδειγμα, άνδρες και γυναίκες σε ηλικία εργασίας, έφηβοι, παιδιά, αθλητές κ. λπ. ) μπορούν να αντιμετωπίσουν τη δράση αυτών των παραγόντων.
Επομένως, αυτή η ομάδα ασθενειών γίνεται νεότερη - όσον αφορά τη συχνότητα εμφάνισης και την αναπηρία, είναι δεύτερη μετά τα καρδιαγγειακά και ενδοκρινολογικά νοσήματα και η θεραπεία τους συνδέεται με υψηλό οικονομικό κόστος.
Ο μηχανισμός ανάπτυξης και τα είδη των ασθενειών
Στην παθογένεια της βλάβης των αρθρώσεων, οι γιατροί διακρίνουν 4 πιθανές διαδρομές:
Πρώτον: η παρουσία φλεγμονής στο σώμα
Αυτός ο τύπος αλλοίωσης χαρακτηρίζεται από ξαφνική έναρξη, με ταχεία αύξηση των συμπτωμάτων της φλεγμονής: οίδημα, πόνος, ερυθρότητα, πυρετός. Εμφανίζεται σε λοιμώξεις, αλλεργίες, αυτοάνοσες διεργασίες σε παιδιά και ενήλικες.
Νεανική αρθρίτιδα
Χαρακτηρίζεται από μια αυτοάνοση διαδικασία (δηλαδή ο οργανισμός αυτοκαταστρέφεται), η αιτία της οποίας είναι άγνωστη. Οι μεταδιδόμενες λοιμώξεις, ακόμη και σε ήπια μορφή (για παράδειγμα, εμβολιασμοί), είναι συχνά προβοκάτορες.
Η ασθένεια επηρεάζει μια μεγάλη άρθρωση (γόνατο, αγκώνας) σε παιδιά και εφήβους, επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη και την ανάπτυξή τους. Οι πόνοι στις αρθρώσεις συνοδεύονται από έντονο οίδημα, ερυθρότητα του δέρματος και πυρετό.
Ρευματοειδής αρθρίτιδα
Προκαλείται επίσης από μια αυτοάνοση διαδικασία χωρίς σαφή αιτία. Πιο συχνά οι γυναίκες είναι άρρωστες, η μέση ηλικία είναι 45-50 έτη. Έως και το 70% των ασθενών γίνονται ανάπηροι.
Επηρεάζει μια μικρή άρθρωση (ή πολλές), για παράδειγμα, τους καρπούς, τα δάχτυλα. Αυτό επηρεάζει την ικανότητα εργασίας των ασθενών και ακόμη και την αυτοφροντίδα. Παραπονιούνται για έντονο πόνο, οίδημα, αλλαγές στο σχήμα των αρθρώσεων και πρωινή δυσκαμψία σε αυτές.
Ψωριατικη ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Στους μισούς σχεδόν από τους ασθενείς που έχουν διαγνωστεί με ψωρίαση, η διαδικασία της φλεγμονής αναπτύσσεται στις μικρές αρθρώσεις των χεριών, των ποδιών και της σπονδυλικής στήλης. Η αιτία της αρθρίτιδας, όπως και η αιτία της υποκείμενης νόσου, είναι άγνωστη.
Η ψωριασική αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει τις μεσοδακτύλιες και μεγάλες (αγκώνα, γόνατο), μία ή περισσότερες αρθρώσεις, συμμετρικά ή όχι.
Η κύρια εκδήλωση είναι η παρουσία πόνου που επεκτείνεται στους συνδέσμους και τους τένοντες, οίδημα και μπλε δέρμα των δακτύλων, περιορισμός κινητικότητας.
Ουρική αρθρίτιδα
Αναπτύσσεται με φόντο την ουρική αρθρίτιδα, ως αποτέλεσμα της εναπόθεσης αλάτων ουρικού οξέος στις αρθρώσεις. Οι άνδρες υποφέρουν συχνότερα από τις γυναίκες, ηλικίας - 40-50 ετών και άνω των 60 ετών, αντίστοιχα.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η ήττα της μίας άρθρωσης, η οποία ξεκινά ξαφνικά, διαρκεί αρκετές εβδομάδες, συνοδεύεται από έντονο πόνο και οίδημα, με σχηματισμό οζιδίων ουρικού οξέος (tofuses).
Σπονδυλοαρθρίτιδα με αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα
Μια χρόνια βλάβη στην οποία προσβάλλονται η σπονδυλική στήλη, οι παρασπονδύλιοι μύες και η ιερολαγόνια άρθρωση της λεκάνης.
Οι άνδρες είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από τη νόσο από τις γυναίκες και αναπτύσσεται στην ηλικία των 20-30 ετών. Το κύριο παράπονό τους είναι ο πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης, στο ιερό οστό, στις αρθρώσεις του ισχίου. δυσκαμψία της κίνησης μετά από μια περίοδο ανάπαυσης (ειδικά το πρωί, μετά τον ύπνο).
Ακόμη και με ανακούφιση των συμπτωμάτων και σχετική ευεξία, χωρίς να εξαλειφθεί η βασική αιτία, η φλεγμονή συνεχίζει να αναπτύσσεται και, με την πάροδο του χρόνου, θα προκαλέσει νέα έξαρση. Ως εκ τούτου, η αρθρική παθολογία συχνά γίνεται χρόνια και οδηγεί σε αναπηρία.
Δεύτερον: η παρουσία μιας εκφυλιστικής-δυστροφικής διαδικασίας
Με αυτόν τον τύπο βλάβης, η άρθρωση καταστρέφεται από φυσικούς παράγοντες. Τραυματισμοί και μικροτραύματα, συνεχής σωματική άσκηση πέρα από τον κανόνα, οι επιβλαβείς επιπτώσεις του περιβάλλοντος (υποθερμία, δόνηση) - όλοι αυτοί οι παθολογικοί παράγοντες προκαλούν την καταστροφή του χόνδρου και τη στένωση του χώρου της άρθρωσης.
Παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα
Αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα βλάβης και καταστροφής του αρθρικού χόνδρου. Οι αρθρικές επιφάνειές του γίνονται τραχιές και ευαίσθητες στην τριβή. Με την πάροδο του χρόνου, η διαδικασία της καταστροφής πηγαίνει στα οστά, την κάψα, τον αρθρικό υμένα, τους συνδέσμους και τους μύες. Εμφανίζονται χρόνια φλεγμονή και αλλαγές στο σχήμα της άρθρωσης.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι η πιο κοινή παθολογία των αρθρώσεων. Μειώνει την ποιότητα ζωής των ασθενών, προκαλεί αναπηρία και είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Στη νεολαία, οι άνδρες είναι πιο πιθανό να αρρωστήσουν, σε μεγάλη ηλικία - οι γυναίκες.
Κλινικά, η οστεοαρθρίτιδα εκδηλώνεται με έντονο πόνο και περιορισμό της κινητικότητας, που αυξάνονται με τη σωματική καταπόνηση. Στα μεταγενέστερα στάδια, ακόμη και η ξεκούραση και η ηρεμία δεν φέρνουν ανακούφιση.
Οστεοχόνδρωση
Επηρεάζει τη σπονδυλική στήλη και προκαλείται από εκφυλιστικές διεργασίες στους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Υπό την επίδραση αρνητικών παραγόντων, η θρέψη των δίσκων διαταράσσεται, γεγονός που οδηγεί σε απώλεια του σχήματός τους (μέχρι το σχηματισμό προεξοχών και κηλών), γήρανση και καταστροφή.
Ως αποτέλεσμα, η σπονδυλική στήλη χάνει την κινητικότητά της, εμφανίζεται πόνος, μούδιασμα, δυσκαμψία κίνησης, μυϊκή αδυναμία, δυσκολία στην ούρηση και κένωση των εντέρων, πονοκέφαλος, ζάλη. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από το τμήμα της σπονδυλικής στήλης στο οποίο έχει αναπτυχθεί η οστεοχόνδρωση και μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά.
Παραμορφωτική σπονδυλαρθρίτιδα
Αυτή η κατάσταση ονομάζεται επίσης «σύνδρομο όψης». Σε αυτή την περίπτωση, η διαδικασία καταστροφής επηρεάζει τις δομές των μεσοσπονδύλιων αρθρώσεων (κάψουλα, σύνδεσμοι, όψεις).
Τις περισσότερες φορές εμφανίζεται στο πιο «υπερφορτωμένο» μέρος της σπονδυλικής στήλης - την οσφυϊκή. Εκδηλώνεται ως πόνος που ακτινοβολεί στο πόδι και εντείνεται με παρατεταμένο περπάτημα ή ορθοστασία σε ένα σημείο.
Οστεοχονδροπάθεια
Προκαλείται από άσηπτη (μη λοιμώδη) νέκρωση των οστών, για παράδειγμα, λόγω διαταραχής της παροχής αίματος. Ως αποτέλεσμα, τα οστά που εισέρχονται στην άρθρωση είναι επιρρεπή σε συχνά κατάγματα. Σε προχωρημένες περιπτώσεις, οι ασθενείς μπορεί να τραυματιστούν σοβαρά ακόμα και όταν κοιμούνται.
Στα αρχικά στάδια, η ασθένεια δεν εκδηλώνεται με κανέναν τρόπο. Πολλοί από τους άρρωστους είναι αθλητές και άνθρωποι που ακολουθούν έναν «υγιεινό» τρόπο ζωής. Οι πρώτοι υπόκεινται σε υπερβολικό άγχος, οι δεύτεροι περιορίζουν σκόπιμα τη διατροφή τους και στερούν τον οργανισμό από τις απαραίτητες ουσίες.
Για να καταστραφεί ο πυκνός και ελαστικός χόνδρος, ο παθογόνος παράγοντας πρέπει να δρα στην άρθρωση για χρόνια, επομένως οι εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές είναι συχνότερες στα γηρατειά. Ή πρέπει να ενεργεί με υπερδύναμη, όπως στον αθλητισμό.
Πολλοί επαγγελματίες αθλητές γίνονται ανάπηροι στα νιάτα τους.
Τρίτον: συγγενείς παθολογίες των αρθρώσεων
Αυτός ο τύπος αλλοίωσης προκαλεί ανωμαλίες στη δομή και την ανάπτυξη των αρθρώσεων ως αποτέλεσμα λοιμώξεων και τραυματισμών της μητέρας, συνοδό παθολογία, όψιμη τοξίκωση και γενετικές ασθένειες.
Συχνές εκδηλώσεις συγγενών ανωμαλιών είναι το τραύμα κατά τη γέννηση, για παράδειγμα, εξάρθρημα ισχίου ή κάταγμα της κλείδας.
Συγγενής δυσπλασία των αρθρώσεων του ισχίου
Αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα παραβίασης του σχηματισμού όλων των αρθρικών δομών κατά την προγεννητική και μεταγεννητική περίοδο. Προδιαθεσικοί παράγοντες είναι η κληρονομικότητα και η σφιχτή σπαργανά. Τα κορίτσια είναι πιο επιρρεπή σε αυτή την παθολογία από τα αγόρια - το ποσοστό επίπτωσης είναι 80% και 20%, αντίστοιχα.
Με τη δυσπλασία, το σχήμα της άρθρωσης αλλάζει και οι σύνδεσμοί της είναι πολύ ελαστικοί. Αυτό προκαλεί μετατόπιση του μηριαίου οστού και εμποδίζει την κινητικότητα της άρθρωσης του ισχίου, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αναπηρία.
Συγγενής ραιβοποδία
Παραμόρφωση κατά την οποία, λόγω της ήττας της άρθρωσης του αστραγάλου, το πόδι αποκλίνει προς τα μέσα σε σχέση με το κάτω πόδι.
Η ραιβοποδία επηρεάζει συχνά τα αγόρια και στις μισές περιπτώσεις είναι αμφοτερόπλευρη. Εάν το ελάττωμα δεν εξαλειφθεί έγκαιρα, το παιδί δεν θα μπορεί να περπατήσει κανονικά και θα παραμείνει ανάπηρο.
σύνδρομο Marfan
Γενετική παθολογία κατά την οποία ο ασθενής έχει επιμήκη οστά στα χέρια και τα πόδια, καθώς και υπερκινητικότητα (υπερβολική κινητικότητα) των αρθρώσεων.
Στα αρχικά στάδια, πολλές συγγενείς παθολογίες των αρθρώσεων μπορούν να εξαλειφθούν εντελώς ή η ανάπτυξη μπορεί να επιβραδυνθεί χρησιμοποιώντας συντηρητικές μεθόδους. Η καθυστερημένη διάγνωση και θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε εξασθενημένες λειτουργίες υποστήριξης και κίνησης, μέχρι και αναπηρία.
Τέταρτον: παθήσεις των μυών και των συνδέσμων της άρθρωσης
Οι παθολογίες αυτής της ομάδας συχνά αναπτύσσονται ως αποτέλεσμα αυξημένης σωματικής άσκησης και υποθερμίας.
Τενοντίτιδα
Φλεγμονή και καταστροφή του τένοντα. Συνοδεύεται από την ένταση και τις οδυνηρές του αισθήσεις, ειδικά στον καιρό.
Μυοσίτιδα
Ανάπτυξη φλεγμονής στους περιαρθρικούς μύες. Συνοδεύεται από πόνο κατά την αίσθηση της πληγείσας περιοχής, η οποία αυξάνεται με την κίνηση.
Θυλακίτιδα
Η φλεγμονώδης διαδικασία εντοπίζεται στην αρθρική κάψουλα. Συχνά επηρεάζει επαγγελματίες αθλητές (παλαιστές, δρομείς, αρσιβαριστές).
υμενίτιδα
Βλάβη στον αρθρικό υμένα με συσσώρευση υγρού στην κοιλότητα της άρθρωσης. Συνοδεύεται από πόνο, οίδημα, δυσκαμψία των κινήσεων.
Η σχέση της νόσου με τον τύπο της άρθρωσης
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο κατά το οποίο η άρθρωση επηρεάζεται από ποια παθολογία. Μερικά από αυτά έχουν ακόμη και τα δικά τους συγκεκριμένα ονόματα.
Για παράδειγμα,άρθρωση γόνατοςμπορεί να προσβληθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ανεξάρτητα από το φύλο και το επάγγελμα του ασθενούς. Όμως η ήττα του μηνίσκου και των χιαστών είναι πιο συχνή στους αθλητές. Γονάρθρωση - σε ηλικιωμένους. Αρθρίτιδα μολυσματικής προέλευσης - σε παιδιά.
Πόνος σεάρθρωση ώμουμπορεί να προκληθεί από περιαρθρίτιδα ώμου-ωμοπλάτης, αυχενική οστεοχόνδρωση, οστεοαρθρίτιδα.
Γιαάρθρωση του αγκώνατυπική βλάβη στους περιαρθρικούς ιστούς - επικονδυλίτιδα ή "αγκώνα του τένις", "αγκώνας του γκολφ".
Η άρθρωση του ισχίου προσβάλλεται συχνότερα σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Ως αποτέλεσμα της οστεοπόρωσης και της κόξαρθρωσης, κινδυνεύουν από κάταγμα του αυχένα του μηριαίου.
Πόνος σεμικρές αρθρώσειςχέρια και πόδια παρατηρείται σε ρευματοειδή, ψωριασική, ουρική αρθρίτιδα.
Όμως, παρά τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις, η διάγνωση της αρθρικής παθολογίας συχνά προκαλεί δυσκολίες, οι οποίες είναι γεμάτες με καθυστερημένη έναρξη της θεραπείας και κίνδυνο επιπλοκών.
Συμπτώματα και διάγνωση
Μεταξύ των καταγγελιών που ενοχλούν ασθενείς με αρθρική παθολογία, είναι:
- Πόνος;
- Οίδημα και πρήξιμο;
- Αλλαγή σχήματος.
- Δυσκαμψία της κίνησης;
- Αδυναμία εκτέλεσης φυσιολογικού εύρους κίνησης.
Οι γιατροί τα αποκαλούν σύνδρομο αρθρώσεων. Οι γιατροί τα αποκαλούν σύνδρομο αρθρώσεων. Είναι επίσης δυνατή η εμφάνιση ερυθρότητας του δέρματος, εξανθημάτων σε αυτό και πυκνών όζων. Από τα γενικά συμπτώματα, οι ασθενείς συχνά παραπονιούνται για αύξηση της θερμοκρασίας στην περιοχή της βλάβης ή σε ολόκληρο το σώμα, αυξημένη κόπωση.
Διαβάζοντας την προηγούμενη ενότητα, ίσως έχετε παρατηρήσει ότι όλα αυτά τα συμπτώματα βρίσκονται σχεδόν σε οποιαδήποτε παθολογία της άρθρωσης. Επομένως, είναι αδύνατο να κάνετε μια σαφή διάγνωση με βάση μόνο τις καταγγελίες σας - χρειάζεστε εξέταση και διαβούλευση με έναν γιατρό.
Κατά την εξέταση του ασθενούς, ο γιατρός δεν προσέχει μόνο τα παράπονά του. Για να γίνει ακριβής διάγνωση, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τον χρόνο εμφάνισής τους, ποια άρθρωση προσβάλλεται, μία ή περισσότερες από αυτές, αν αυτή η βλάβη είναι συμμετρική και άλλοι παράγοντες.
Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε κάθε σύμπτωμα:
Πόνος:
Εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε παθολογία. Οι γιατροί διακρίνουν διάφορους τύπους:
- Φλεγμονώδης- αυξάνεται προς το πρωί, μετά από μια περίοδο ανάπαυσης. Τυπικό για ρευματοειδή, νεανική, ουρική αρθρίτιδα, σπονδυλαρθρίτιδα.
- Μηχανικός- εμφανίζεται κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης ή μια αλλαγή στη θέση του σώματος, συχνά αργά το απόγευμα, εξαφανίζεται μετά την ανάπαυση. Τυπικό για οστεοαρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, οστεοχόνδρωση, παθολογία περιαρθρικών ιστών.
- "Αρχή"- εμφανίζεται στα πρώτα 15–20 λεπτά της φυσικής δραστηριότητας μετά από μια περίοδο ανάπαυσης. Τυπικό για την οστεοαρθρίτιδα.
- "Αποκλεισμός"- προκαλείται από τσίμπημα στον αρθρικό χώρο ενός χόνδρινου θραύσματος, με αποτέλεσμα η άρθρωση να «σφηνώνει». Μπορεί να συνοδεύεται από ήχο τσακίσματος. Εμφανίζεται στην οστεοαρθρίτιδα.
- Συνεχής- επιμένει, ανεξάρτητα από το φορτίο και την ώρα της ημέρας, μπορεί να αυξηθεί τη νύχτα. Τυπικό για οστεοχονδροπάθεια, οστεομυελίτιδα, όγκους και φυματίωση των οστών.
Αριθμός προσβεβλημένων αρθρώσεων:
- Ένα (μονοαρθρίτιδα): με νεανική, ουρική αρθρίτιδα, ψωριασική αρθρίτιδα.
- Δύο-τέσσερα (ολιγοαρθρίτιδα): με ρευματοειδή αρθρίτιδα, σπονδυλαρθρίτιδα.
- Πάνω από τέσσερις (πολυαρθρίτιδα): με ρευματοειδή, ουρική αρθρίτιδα.
Συμμετρία της βλάβης:
- Συμμετρικό: για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.
- Ασύμμετρη: για σπονδυλοαρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα.
- «Μεταναστευτικό»: με ουρική αρθρίτιδα.
Πρωινή δυσκαμψία στις αρθρώσεις:
Γίνεται αισθητό από τον ασθενή ως αδυναμία και ένταση κίνησης. Συμβαίνει το πρωί και σχετίζεται με τη συσσώρευση υγρού στην αρθρική κοιλότητα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Τυπικό για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, τη σπονδυλαρθρίτιδα.
Επίσης, ο γιατρός δίνει προσοχή σε γενικές καταγγελίες:
- Αυξημένη θερμοκρασία σώματος.
- Ερυθρότητα του δέρματος, παρουσία εξανθήματος σε αυτό.
- Η ήττα των εσωτερικών οργάνων.
Για να γίνει ακριβής διάγνωση απαιτούνται εργαστηριακές (ανάλυση αίματος, αρθρικού υγρού) και οργανικές μελέτες (ακτινογραφία, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, υπερηχογράφημα).
συμπέρασμα
Ο πόνος και η δυσλειτουργία των αρθρώσεων μπορεί να προκληθούν από διάφορους λόγους. Υπάρχουν παθολογίες που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν, αλλά πολλές από αυτές, με επαρκή και έγκαιρη θεραπεία, επιτρέπουν σε ένα άτομο να ζήσει μια πλήρη ζωή. Επομένως, εάν έχετε τουλάχιστον ένα από τα αναφερόμενα συμπτώματα, επικοινωνήστε με το γιατρό σας - μην κάνετε διάγνωση, μην συνταγογραφείτε θεραπεία και, ακόμη περισσότερο, μην ανέχεστε τον πόνο.
Χρησιμοποιούμε μια ολιστική προσέγγιση για τη θεραπεία του πόνου των αρθρώσεων, χάρη στην οποία πολλοί από τους ασθενείς μας έχουν ανακτήσει τη χαρά της κίνησης.